- Γράφει ο Χρήστος Τσούμαρης*
Εκείνη η 5η Μαϊου, σαν σήμερα το 2007, δεν ήταν απλά η μέρα που η ΑΕΛ έραψε το τρίτο αστέρι στη φανέλα της… Ήταν μια μέρα που σήμανε πολλά περισσότερα απ’ αυτό, τόσο για μια ολόκληρη γενιά οπαδών της, που έζησε μεγαλεία αλλά και “πέτρινα χρόνια”, όσο κυρίως για τον ίδιο τον σύλλογο!
Γιατί πάνω απ’ το ανεπανάληπτο κονβόι του κόσμου που ένωσε σε μια γραμμή Λάρισα και Βόλο…
Πέρα απ’ τον αξεπέραστο κι αξέχαστο χαιρετισμό του Αντσουέ και την κραυγή του Νταμπίζα στο νικητήριο γκολ του Γκαμπονέζου…
Πέρα απ’ το ενεργειακό πεδίο που ενεργοποίησε ο κόσμος μπροστά απ’ την εστία του Κοτσόλη στην περιβόητη φάση του Μάντζιου στις καθυστερήσεις κι έκανε τον Καρπετόπουλο να γράψει ολόκληρο άρθρο μόνο γι’ αυτό…
Πέρα απ’ το μεθύσι των ατελείωτων πανηγυρισμών που ακολούθησαν σε κάθε γωνιά της πόλης και των τόσων αναμνήσεων…
Πέρα και πάνω απ’ αυτό καθ’ αυτό το γεγονός, που δικαίωσε τους πρωταγωνιστές μιας ολόκληρης εποχής, στην πιο δύσκολη σεζόν της…
Εκείνο που έφερε εκείνη η μέρα, ήταν το άνευ επιστροφής εισιτήριο της ΑΕΛ για το club των μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Ήταν η μέρα που η “βασίλισσα” του κάμπου έπαψε να αποτελεί το θαύμα μιας συγκεκριμένης εποχής και στρογγυλοκάθισε στο πεδίο με το ειδικό βάρος που μπορεί να οδηγήσει όποιον ξέρει να τιμάει και να σέβεται τη φανέλα της, σε κολοφώνες δόξας…
Μιλάμε για την ΑΕΛ που τότε, σχεδόν 20 χρόνια μετά το πρωτάθλημα και την τελευταία ευρωπαϊκή της έξοδο, επέστρεψε σ’ έναν τελικό Κυπέλλου και παρότι κινδύνευε με υποβιβασμό, πήρε τον τίτλο απέναντι σ’ έναν Παναθηναϊκό που τον είχε μεγάλη ανάγκη, στον πρώτο τελικό από τους τρεις που συναντήθηκαν, που έγινε σε ουδέτερο έδαφος!
Εξάλλου, δύο τελικούς από τους τέσσερις της ιστορίας τους έπαιξαν οι “βυσσινί” σε ουδέτερο έδαφος και το σήκωσαν και στους δύο, σε δυο διαφορετικές εποχές, όταν άλλοι κι άλλοι παλεύουν χρόνια για μια (σ)τι(γμ)ή σαν κι αυτές, χωρίς να το καταφέρνουν…
Γι’ αυτό λοιπόν, απ’ όσα αφιερώματα διαβάσετε σήμερα για εκείνον τον τίτλο, κρατήστε αυτό:
Αφού γυρίσαμε τότε και το ξαναπήραμε, σημαίνει πως μακριά ή κοντά, η ώρα που θα γυρίσουμε για να το ξαναπάρουμε είναι μπροστά και μας περιμένει!
- Ο Χρήστος Τσούμαρης είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΘΣΕΕ και υπεύθυνος σύνταξης του CamposNews978.gr